Stoppen met roken

ROKEN.....Wat 60 jaar geleden nog "normaal" was, is nu al een aantal jaren "not done".

Op de basisschool pafte de meester ruim een pakje per dag weg in de klas. Drie jaar lang had ik dezelfde leerkracht, dus drie jaar lang meeroken. Op de middelbare school was het niet anders. Ik herinner me vooral de leraar natuur-en scheikunde, die de klas tijdens de les in een caballero-mist zette.

Op verjaardagen en feestjes stonden glazen gevuld met sigaretten klaar, naast de bakjes met pinda's. In winkels, bussen, treinen en vliegtuigen en op kantoor werd gerookt.

En ik rookte ook al jaren, met periodes van niet-roken. Ik rookte niet als ik zwanger was en zolang ik borstvoeding gaf. Rookte niet waar de kinderen bij waren en later werd het alleen in de avond. Weer later werd het alleen 's avonds buiten roken.

Op kantoor stak ik pas mijn eerste sigaret op, als mijn niet-rokende collega naar huis was. Toen er niet meer op kantoor gerookt mocht worden, werd het fietsenhok gebombardeerd tot rookhok. Best gezellig om met brothers en sisters in crime daar een peukie te doen. In de zomer was het goed te doen, maar in de winter was het armoe. Het was eigenlijk sowieso armoe. Ik voelde steeds meer opgelaten om met mijn pakje sigaretten en aansteker naar het rookhok te vertrekken om daarna, in rook- en nicotinedampen gehuld, terug te keren naar de werkvloer. Daarom ben ik ermee gestopt om tijdens werktijden te roken. Voortaan rookte ik alleen 's avonds. Eerst buiten en daarna in mijn eigen "womans cave", een, door mijn echtgenoot gebouwd, tuinhuis. Heerlijk om me terug te kunnen trekken in mijn eigen hok, ingericht met een houten eettafel en makkelijke stoelen, sfeerverlichting en een boeddhabeeld met een zacht kabbelende waterval.

's Avonds, na het avondeten vertrok ik met een kopje Nepresso en mijn tablet steevast naar mijn eigen tuinhuis, om vervolgens een aantal sigaretten weg te paffen. Als de lucht van sigarettenrook zich weer vastgezet had in mijn haren en mijn kleding, had ik weer spijt. Ik moet toch echt stoppen. Het is vies, slecht voor je gezondheid en hartstikke duur. De volgende dag zat ik toch weer in mijn hok, met een sigaret, een kopje Nespresso en mijn tablet. Volgens mijn echtgenoot ruikt het tuinhuis inmiddels naar een sigarenkist.

Wat mij heeft doen besluiten om nu echt te stoppen, kan ik niet precies zeggen. Is het mijn aanhoudende kuchje, het feit dat mijn bloeddruk aan de hoge kant is, baal ik van de gelige plukken in mijn blonde haar? Het is alles bij elkaar wat de doorslag geeft. Het is klaar. Finito!

De asbakken worden verwijderd, de afvalemmer, vol met peuken, wordt geleegd en de boel opgefrist. Ik download de App Stoptober en hoop dat de tips in de app mij door de moeilijke momenten sleept.

Overdag is rookloos blijven geen probleem, maar na het avondeten snak ik naar mijn tuinhuis-momentje. Ik start de Stoptober-App op voor tips, maar wordt daar ook niet blij van. Ik herhaal in mijn hoofd de nadelen van het roken; het stinkt, ik stink, het is duur en vooral heel ongezond. Ik wil nog lang kunnen genieten van mijn kinderen en kleinkinderen. En vooral dat laatste helpt. De zin naar zo'n stomme stinkstok zakt weer.

Inmiddels ben ik vijf dagen rookvrij en dat is toch bijna een week. Kom op Mar, je kunt het!